De gelijkvloerse verdieping van La Calestienne werd uitgebreid gedecoreerd met tegels uit de omgeving. Het huis dateert van rond 1910, wat ook de hoogbloei-periode was van de lokale tegelindustrie. De industriële revolutie zorgde voor de opkomst van stoommachines, trams en treinen, en daarop volgend ook het gebruik van elektriciteit. De vakkennis van de al aanwezige pottenbakkers, die gebruik maakten van de  plastische klei , zorgde gecombineerd met dit alles, voor een ongeziene explosie van tegelfabrieken in de omgeving van Chimay.

Al de muurtegels van La Calestienne zijn afkomstig van de S.A. des Carreaux Céramiques de Chimay, dat een aantal keren van naam veranderde en lokaal beter gekend was en is als "La Céramique Poulet" naar de eigenaar van het bedrijf. Rond de negetentiehonderd-eeuwwisseling bestond er blijkbaar geen rem op de productie; er bestond geen concurrentie want de productie was toen altijd onvoldoende: het aanbod kon de vraag niet bijhouden. Toen iets later de lokale kleivoorraden uitgeput geraakten, startte Poulet een nieuwe fabriek op in Welkenraedt (de Céramique Nationale), zo dicht mogelijk bij de grens met Duitsland waar grotere voorraden klei werden ontgonnen.Schaalvergroting en concurrentie uit het buitenland zorgden naast tal van andere factoren voor de sluiting van de keramiekfabriek in 1938.

Faïencetegels  op de gevel, in de gang en in het salon van La Calestienne.

Tegelkatalogus Poulet. Verz. Nicola Roger.

Alle vloertegels van La Calestienne komen van de tegelfabriek in Saint-Remy, net ten westen van Chimay. Deze tegelfabriek was pas functioneel  vanaf 1900 en werkte dan ook vooral met plastische klei die ingevoerd werd uit Duitsland.

Tegelkatalogus Céramique de Saint-Remy. Verz. Nicola Roger.